یادداشت| تا اینجای کار در این جنگ چند چندیم؟
اسرائیل به یقین رسیده است که تاب مقاومت در برابر ایران را ندارد و پشتیبانی همه جانبه غیر مستقیم آمریکا و اروپا هم برای نجات او کافی نیست.
به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، اگر بخواهیم بی طرفانه و واقع بینانه به جنگ نگاه کنیم، تا اینجای کار قطعا غلبه با ایران بوده است. مقایسه وضعیت موجود اسرائیل و ایران و مشاهده روحیه دو طرف این موضوع را کاملا روش می کند.
دلیل قاطع این ادعا درخواست کمک اسرائیل از آمریکا و اروپا برای مداخله مستقیم در جنگ است. اگر غلبه با ما نیست و اسرائیل نترسیده است، چرا بی وقفه از آمریکا و اروپا التماس می کند که بطور مستقیم وارد جنگ شود؟
معنای آشکار این التماس این است که اسرائیل به یقین رسیده است که تاب مقاومت در برابر ایران را ندارد و پشتیبانی همه جانبه غیر مستقیم آمریکا و اروپا هم برای نجات او کافی نیست و تنها امیدش به دخالت مستقیم آمریکاست. این یک واقعیت انکار ناپذیر است.
از سوی دیگر تردید آمریکا در دخالت مستقیم در جنگ هم نشانه قدرت ما و ترس آمریکا از دخالت مستقیم است. اگر این هراس نبود آمریکا لحظه ای درنگ نمی کرد، کما اینکه در موارد دیگر با کمترین بهانه آمریکا دخالت نظامی مستقیم در کشورها می کرد. حال چه دخالت بکند و چه نکند هراس آمریکا از ایران جای هیچگونه شک و تردید ندارد و این بلاشک نشان قدرت ایران است.
یادمان نرود، ما تنها با رژیم صهیونیستی به عنوان یک موجودیت نامشروع در حال جنگ نیستیم، دستکم ده کشور در این جنگ حضور جدی در کنار اسرائیل دارند. غلبه بر اسرائیل یعنی غلبه بر ده کشور قدرتمند و این نیز نشانی دیگر از قدرت جمهوری اسلامی ایران است.
اما باید بپذیریم که در روز اول تجاوز اسرائیل ما ضربه سهمگینی خوردیم که قابل توجیه نیست و نباید به آسانی از آن گذشت. پذیرفتنی نیست که پس از آن همه ضرباتی که در طول سالیان گذشته بر ما وارد شده بود اینگونه غافل از دشمن باشیم. عدم پیش‌بینی و پیشگیری از این مصیبت به این معنا است که بعضی از ماها هنوز ماهیت پلید صهیونیسم نژادپرست و وحشی را آن گونه که هست نشناخته ایم.
اما خوشبختانه پس از این ضربه، با درایت مقام معظم رهبری تا این لحظه به بهترین وجه ممکن با این بحران برخورد کرده و دشمن صهیونی و اربابانش را گیج و روانی کرده ایم.
مقاومت همراه با تدبیر و رفتار عقلانی و درک موقعیت و تحمل دشواری ها و اجتناب از عکس العملهای احساسی و هیجانی، در سایه توکل بر خداوند و امید به نصرت او کلید فتح و ظفر و رمز سربلندی است.
نویسنده: محمد فنایی اشکوری استاد حوزه و دانشگاه
انتهای پیام/
